แมลงสาบ นี่คือสัตว์ประเภทที่มีจำนวนมากที่สุดในแง่ของจำนวนชนิด จำนวนรวมของพวกเขาถึง 1 ล้าน ร่างกายของแมลงแบ่งออกเป็นส่วนหัวส่วนอกและส่วนท้อง มีอวัยวะรับความรู้สึกอยู่บนศีรษะ หนวดและดวงตาเครื่องมือในช่องปากที่ซับซ้อน โครงสร้างที่เกี่ยวข้องกับวิธีการให้อาหาร การแทะ เลีย ดูด เจาะดูด หน้าอกของแมลงประกอบด้วยสามส่วน แต่ละส่วนมีขาเดินคู่หนึ่ง ซึ่งสร้างขึ้นแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับรูปแบบการเคลื่อนไหวและการเคลื่อนไหว แมลงที่มีชีวิตอิสระส่วนใหญ่
มีปีกสองคู่ที่หน้าอก แต่บางกลุ่มที่เปลี่ยนไปใช้ชีวิตแบบกาฝากก็สูญเสียมันไป หน้าท้องไม่มีรยางค์ อวัยวะระบบทางเดินหายใจของแมลง หลอดลม ระบบอวัยวะที่เหลืออยู่ของแมลงสอดคล้องกับองค์กรของสัตว์ขาปล้อง การพัฒนาของแมลงเกิดขึ้นกับการเปลี่ยนแปลง ไม่สมบูรณ์เมื่อตัวอ่อนฟักออกจากไข่กลายเป็นรูปแบบตัวเต็มวัยหรืออิมาโกทีละน้อยหลังจากลอกคราบหลายครั้งและเสร็จสมบูรณ์ซึ่งระยะของไข่ ตัวอ่อน ดักแด้ และอิมาโกเปลี่ยนไประหว่างการกำเนิด
ในบรรดาแมลงที่มีความสำคัญทางการแพทย์ กลุ่มต่อไปนี้มีความโดดเด่น สปีชีส์ที่ไม่ใช่ปรสิต ปรสิตภายนอกดูดเลือดชั่วคราว ปรสิตดูดเลือดถาวร เนื้อเยื่อและโพรงตัวอ่อนปรสิต แมลงสังเคราะห์ไม่ใช่ปรสิต แมลงกลุ่มนี้รวมถึงสายพันธุ์ที่ดึงดูดโดยลักษณะเฉพาะของสภาพนิเวศวิทยาของที่อยู่อาศัยของมนุษย์ ความมั่นคงของการกระทำ ปัจจัยทางจุลภาคและความเป็นอิสระจากการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลในธรรมชาติการมีแหล่งอาหารถาวรและที่พักอาศัยจำนวนมาก
ดังนั้นการปรับตัวในสัตว์เหล่านี้จึงส่งผลต่อปฏิกิริยาทางพฤติกรรมเป็นหลัก การเปลี่ยนแปลงของสัญชาตญาณในการวางไข่ ความชอบในพื้นที่ปิด แมลงเหล่านี้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับมนุษย์และบรรพบุรุษน้อยกว่ากลุ่มอื่นๆ และในช่วงเวลาสั้นๆ ตั้งแต่ช่วงเวลาที่มนุษย์เริ่มใช้ที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติและสร้างที่อยู่อาศัยแบบดั้งเดิม ในเรื่องนี้พวกเขาไม่ได้รับวิวัฒนาการทางสัณฐานวิทยาแบบถดถอย แมลงเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นสายพันธุ์ที่ชอบความร้อนซึ่งมีต้นกำเนิดในเขตร้อน
และกึ่งเขตร้อนซึ่งเป็นของคำสั่งและครอบครัวที่แตกต่างกัน ในจำนวนนี้เฉพาะที่ใช้กับอาหาร เศษอาหาร หรืออุจจาระของมนุษย์เท่านั้นที่มีความสำคัญทางการแพทย์ แมลงส่วนใหญ่ในกลุ่มนิเวศวิทยานี้เป็นพาหะเชิงกลของเชื้อโรคของโรคติดเชื้อและปรสิต ไวรัส แบคทีเรีย ซีสต์ของโปรโตซัว และไข่พยาธิจะติดตัวพวกมันไปบนอุ้งเท้า ผิวกาย หรือในระบบย่อยอาหาร โดยไม่พัฒนาหรือเพิ่มจำนวน ในร่างกายของแมลงบางชนิดระยะตัวอ่อนของหนอนพยาธิจำนวนหนึ่งจะพัฒนา
แมลงในกลุ่มนี้ ได้แก่ แมลงสาบ แมลงวัน มด และแมลงปีกแข็ง มาตรการหลักในการต่อสู้กับ ซินแนนโทรปิก แมลงการปรับปรุงที่อยู่อาศัยและการบำรุงรักษาความสะอาดอย่างต่อเนื่องการเก็บอาหารในสถานที่ที่แมลงเข้าไม่ถึงในภาชนะปิด แมลงสาบเป็นแมลงกินไม่เลือกที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่ ในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนพบได้ทั้งในธรรมชาติและที่อยู่อาศัยของมนุษย์ ที่นี่มีความหลากหลายทางสายพันธุ์มากที่สุด ในละติจูดเขตอบอุ่น มีเพียงสองสายพันธุ์เท่านั้นที่พบได้ทั่วไป
แมลงสาบสีดำบลาตต้า โอเรียนเต็ลลิส และแมลงสาบสีแดงบลาเตลลา เจอร์มานิกา ทั้งสองชนิดพบได้เฉพาะในที่อยู่อาศัยของมนุษย์และนอกอาคารเท่านั้น ขนาดของแมลงสาบดำคือ 19 ถึง 26 มิลลิเมตร สีน้ำตาลดำ แมลงสาบสีแดงมีขนาดเล็กกว่ามาก มากถึง 11 ถึง 12 มิลลิเมตร สีของมันเป็นสีแดง ร่างกายของ แมลงสาบ นั้นแบนมีกรงเล็บและตัวดูดที่ขาซึ่งแมลงเหล่านี้เจาะเข้าไปในรอยแตกแคบๆ และคลานในทุกตำแหน่ง ปีกของพวกมันยังด้อยพัฒนา ดังนั้นพวกมัน
จึงแทบจะบินไม่ได้ แมลงสาบสืบพันธุ์โดยการวางรังที่มีไข่มากถึง 20 ฟอง ภายใน 20 ถึง 50 วัน การพัฒนาของตัวอ่อนจะเสร็จสมบูรณ์ และตัวอ่อนขนาดเล็กจะโผล่ออกมาจากเปลือกรังไหม ก่อนจะถึงวัยเจริญพันธุ์ พวกเขาลอกคราบหลายครั้ง แมลงสาบกินผลิตภัณฑ์อาหารใดๆ เช่นเดียวกับหนัง กระดาษ ฝ้าย และขนสัตว์ นอกจากมาตรการด้านสุขอนามัยทั่วไปในการต่อสู้กับแมลงสาบแล้ว ยังมีการใช้เหยื่อพิษด้วยการเติมกรดบอริก แบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรค
กับดักที่มีสารดึงดูด โดยทั่วไปแล้ว การควบคุมสัตว์รบกวนแบบเข้มข้นมักจะลดจำนวนสัตว์เหล่านี้ลงเท่านั้น โดยไม่ทำลายพวกมันให้หมด สิ่งนี้ทำให้มั่นใจได้โดยความไวต่อสารกำจัดศัตรูพืชต่ำการมีวาล์วพิเศษในหลอดลมซึ่งปิดเมื่อมีสิ่งสกปรกแปลกปลอมในอากาศ ความคล่องตัว ความสามารถในการอดอาหารในระยะยาว ตลอดจนความหลากหลายทางพันธุกรรมที่ก่อตัวขึ้นในประชากรของสัตว์เหล่านี้ในช่วงเวลาที่สัมผัสกับมนุษย์เป็นเวลานาน
แมลงวันเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นพาหะเชิงกลของเชื้อโรคที่ว่องไวที่สุด เช่นเดียวกับ แมลงวัน แมลงวันมีปีกคู่เดียว การพัฒนาเกิดขึ้นกับการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์ แมลงวันมัสคาโดมาติกา มีความสำคัญทางการแพทย์อย่างยิ่ง พบในที่อยู่อาศัยของมนุษย์ตามพื้นที่ธรรมชาติทั่วไป ขนาดตัวเรือน 6 ถึง 8 มิลลิเมตร สีน้ำตาลเทา มีแถบสีเข้มตามยาวสี่แถบที่หน้าอก อุปกรณ์ในช่องปากประเภทดูด แมลงวันสามารถกินได้ไม่เพียง แต่ของเหลวเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอาหารแข็งด้วย
หลังจากทำให้น้ำลายเปียก ตัวเมียวางไข่ในสถานที่สะสมของสารอินทรีย์ที่เน่าเปื่อย ตัวอ่อนจะพัฒนาใน 5 ถึง 10 วัน และดักแด้จะพัฒนาใน 4 ถึง 7 วัน ดักแด้ของแมลงวันที่ออกจากเปลือกจะเจริญเต็มที่ในวันที่ 56 ในช่วงชีวิตของเธอ ผู้หญิงคนหนึ่งวางไข่ประมาณ 600 ฟอง เมื่อเปรียบเทียบกับแมลงสาบแล้ว แมลงวันมีอันตรายมากกว่าในฐานะกลไกขนส่ง เชื้อโรคเนื่องจากมันเปลี่ยนแหล่งอาหารและที่อยู่อาศัยมากขึ้นเรื่อยๆ และสถานที่เพาะพันธุ์จำนวนมาก
คือส้วมซึมกองขยะและสิ่งปฏิกูล บนพื้นผิวของแมลงวันและในทางเดินอาหารสามารถระบุจุลินทรีย์ที่แตกต่างกันได้ถึง 35 ล้านตัวพร้อมกัน นอกจากแมลงวันบ้านแล้ว แมลงวันเนื้อสีน้ำเงินและสีเทา แมลงวันซากสัตว์สีเขียว และอื่นๆ อีกจำนวนหนึ่งมีค่าเท่ากัน มาตรการหลัก ใน การต่อสู้กับแมลงวันคือการปรับปรุงรางขยะและถังขยะ และสุขอนามัยภายในบ้าน มดซินแนนโทรปิกมีตัวแทนเพียงชนิดเดียวเท่านั้น นี่คือมดบ้านโมโนโมเรียม ฟาโรนิสสายพันธุ์เขตร้อนทั่วไป
ซึ่งนำเข้ามาพร้อมกับอาหารในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมาไปยังประเทศที่มีละติจูดเขตอบอุ่น พบเฉพาะในที่อยู่อาศัยของมนุษย์ที่มีความร้อนสูง เนื่องจากมีขนาดเล็ก 1 ถึง 1.5 มิลลิเมตร จึงแทรกซึมเข้าไปในรอยแตกและผ่านรอยแตกที่เล็กที่สุดในอิฐจากอพาร์ทเมนต์หนึ่งไปยังอีกอพาร์ทเมนต์ได้อย่างง่ายดาย ซึ่งมักพบในห้องครัว ห้องสุขา และห้องน้ำ ประชากรมดไม่ค่อยรวมตัวขนาดใหญ่และเคลื่อนที่ตลอดเวลา ทำให้ควบคุมได้ยาก วิธีกำจัดแมลงเหล่านี้ที่ดี
คือเหยื่ออาหารที่มีกรดบอริก การกินเหยื่อโดยมดจะลดอัตราการมีชีวิตและการเจริญพันธุ์ของพวกมัน เพื่อให้ได้ผลที่ยั่งยืนจำเป็นต้องใช้เหยื่อหลายตัว ด้วงซึ่งแตกต่างจากแมลงสาบ แมลงวัน และมดบ้านแมลงปีกแข็งจากสกุลเตเนบริโอ ไม่ได้เป็นพาหะของเชื้อโรค พวกมันอาศัยอยู่ในแป้งและธัญพืช ความคล่องตัวต่ำ พวกเขามีความสนใจเนื่องจากพวกเขาพัฒนาระยะดักแด้ของพยาธิตัวตืดแคระ ซิสติกเซอร์คอยด์ การติดเชื้อในมนุษย์ที่มีภาวะมดลูกต่ำ สามารถเกิดขึ้นได้เมื่อแมลงปีกแข็งหรือตัวอ่อนของมันกลืนไปกับขนมปังหรือลูกกวาดที่ยังไม่อบ
บทความที่น่าสนใจ : เมือง การทำงานอย่างมีประสิทธิผลของเมืองในฐานะระบบนิเวศ
